Na 7 en een half uur kon de landing ingezet worden. Dit ging ook nogal heftig maar Tim vond het vet- cool. Door de vertraging in Brussel moesten we haast maken om de vlucht naar LA te halen maar er stond een flinke rij voor de douane. Er was ook maar weinig personeel. Na een half uurtje in deze rij gestaan te hebben kwam er iemand van American Airlines om de mensen voor de vluchten naar Boston, Miami en LA uit de rij te halen. Dus mochten we naar het loket voor de Amerikanen. Daar zat Graziano, die tijd genoeg had. Hoe lang kun je doen over het zetten van een paar paraafjes. Na nog een vingerafdruk en digitale foto gemaakt te hebben van Michel en mij mochten we dan eindelijk door. De bagage moest weer opgehaald en ingeleverd worden, weer een security check en toen zo snel als kon naar de andere terminal. Toen we aankwamen begon na een minuut of 10 het boarden al. Ook deze vlucht ging voorspoedig. Michel kreeg zelfs applaus!

Er zat een stelletje jongelui achter ons die een laptop bij zich hadden. Maar de aansluiting zat bij ons. De stewardess kwam vragen of hij hem in wilde pluggen. Maar dat paste niet dus met een zaklamp gekeken wat voor aansluiting het was. Met een andere plug lukte het wel.

Na 5 en een half uur kwamen we dan eindelijk in LA aan. Het was toch vermoeiend zo’n lange dag met 2 vluchten. Na onze bagage opgehaald te hebben werden we door het busje van het Marriott opgehaald en naar het hotel gebracht. We waren allemaal total loss. Omdat we nog geen auto hadden moesten we iets eten bij het hotel. Toen we de prijslijsten bekeken hadden we echter niet meer zo’n honger. We waren ook te moe om er nog op uit te trekken. Daarom zijn we snel gaan douchen en lagen we om 19.00 uur al in bed.